Gün..
topraða düþen çýð gibi,
þafaðýn kýzýllýðýný içmiþ
evren,
beyazlýðýnda kaybolmuþ
çiçek motifli düþler
gölgeler çaðýrdý beni
üþümüþ vede yalnýzdýlar
her gün yeniden baþlamak için
seni seviyorum
sanki ellerimde boþ bir kaðýt
üstüne fýrçayla boyanan günler ise kýsmet
günbegün..
menekþeler
renklerinde kalýyor sadýkça
aðlamaklý içli þarkýlar
yapraklarýna iliþtirir özlem
unutmak istediklerim
senle yeniden baþlýyor doðmaya
o kadar çok ki
ve o kadar kýzýl ki
günün içinde yalnýz gezen gölgelerin
Nerden geldiðini soracak mýsýn?
Belkide yiten günün karanlýðýndan
Arda kalan renklerin solmuþ hüzünlerinden
zaman acýklý
ve ben
sevdiðim her þeyden alacaklýyým