SUSKU
Kifayetsiz’e
Sen susma emi
Hep konuþ yüreðinle.
……
Eylül sendromlarý yaþýyorum gecemde
Suskun kelimeler dökülüyor ellerime, tutamýyorum
Acý alev gibi çöküyor gözlerime
Ve düþünceler
Haki elbiseler kadar bulanýk ve uzak
Bir tek kare fotoðrafta patlýyor silah
Ses yok kan yok sadece korku
Uzun ve karanlýk girdaplarda yakalýyor düþlerimi kýskývrak
Zamansýz karlar yaðdý pencereme
Yýllar var seyrettiðim kumrular konmaz oldu parmaklýklarýma
Gözlerimde gölgesi sürükleniyor sokaklarýn
Apansýz uyanýyorum ter damlýyor alnýmdan
Soðuk kesik kesik iþliyor tenime
Ýçimde depreþiyor sessiz haykýrýþlarým
….
Sen susma sakýn, ben gibi
Dilimdeki suskunluðum sus düþürdü yüreðime
Anlatamýyorum kaygýlarýmý
….
Sen ki…
Karanlýklardan korkmazdýn yalnýzlýklar uzaktý sana
Öyleyse nedir bu nedamet?
Kimden kaçýþtýr böyle?
Ah!
Bak halâ duruyor izlerin yürüdüðün yollarda
….
Eylül sendromlarý yaþýyorum yüreðimde
Vakitsiz daldýðým yalnýzlýklarým karartýyor ufkumu
Beklemek sonsuz bir kýsýr döngü
Hayallerim mahkum koðuþlarýyla sýnýrlý
Dört duvar, rutubet ve gölgeler sadece gördüðüm
Ve özlem gözlerimde kördüðüm.
….
Sen susma emi
Hep konuþ yüreðinle.
Bilirsin…
Orwell demiþti zaten 1984’de
Evinde bile
Rahat olamayacaðýný insanýn
Sustuðu müddetçe
Hüseyin AKOVALI
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.