Keşke

Keþke bir ebâbil olsaydým.
Sabah akþam demeden uçsaydým Kâbe’nin üstünde.
Keþke bir kandil olsaydým.
Ve beni yaksalardý Kâbe’de en karanlýk günde.



Keþke bir yaðmur tanesi olsaydým.
Ve aksaydým Kâbe’nin o güzel altýnoluklarýndan.
Keþke bir hâfýzýn sesi olsaydým.
Ve çýksaydým Allah lafzýyla birlikte soluklarýndan.



Keþke bir rüzgâr olsaydým.
Ve müminlerin selâmýný getirseydim Allah’ýn rasülüne.
Keþke bir gül-i zâr olsaydým.
Ve vatan olsaydým dünyanýn en güzel gülüne.


Keþke güzel bir söz olsaydým.
Mübârek insanlarýn aðzýndan çýkan..
Keþke bir göz olsaydým.
Daimâ helâle, Kur’ân’a, manâya bakan.


Ama bir insaným ben.
En þereflisi Allah’ýn yarattýklarý içinde.
Dünyâdaki en deðerli caným ben.
Çünkü insan en deðerli can bu mukaddes dinde.



Mustafa ARSLAN [Acizim (Hisârî)]




Sosyal Medyada Paylaşın: