Ruhum Hüzündür Benim
Ruhum Hüzündür Benim
// Bu gece çok aðýr olmasaydý keþke
Ölümüm erken gelmeseydi keþke//
Bu aðýr gecede
Taþ bile çýkmaz sabaha
Sonsuz beyazlýðýn bir köþesinde
Tümsekler çoðalýr günden güne
Tiril tiril rüzgârlarla
Bulutlar gelir allý morlu
Efkârlý þarkýlarla, hüzünlendim bu gece
Ýnceden yaðan yaðmur, seni anlattý bana
iki damla yaþ aktý, dedim bu bir bilmece
sonsuzluðun öncesi, nasýl kýydýn bu cana
Daðlara düþer mor salkýmlý bir yalnýzlýk
Kurumuþ bahçenin ortasýnda
Kaldým yapayalnýz düþlerimle
Sular çekilir aðaçlarýn diplerinden
Apansýz bir ölüm baþlar çölün ortasýnda
Sana veda busesini verirken dedim ki
Bak bu yeþildir renklerin en güzeli
Bak bu mavidir renklerin en candaný
Bak bu al dýr kanýmýn rengi
Bunu da alýrsan çekilir gider can özüm
Düþer bedenim yere apansýz gelir güzüm
Yüreðim kurumasýn sensiz çöl olmasýn yaz,
Gönlümün pýnarýnda durmadan çalsýn o saz,
Ne güzeldi hatýran tenimde bitmesin haz,
Sonsuzluðun öncesi, nasýl kýydýn bu cana
Gelmiþim bir uçurumun baþýna
Ýleri gitsem karanlýk
Geri dönsem yalnýzlýk
Saðým
Solum
Kör karanlýk
//Uçmak isterdim buradan karþý tepeye
Þafaðýn þatafatlý rengi ile son tepeye//
Gecenin içinde adýmladýðým yollar
Sabah bakýnca gördüm ki kirletilmiþ
Geride kalmýþ düþlerim yapayalnýz
Anýlarým iðfal edilmiþ, kirletilmiþ
Cenaze alayým geçecek belki de bu sokaklardan
Yaðmur hüzünlü damlalarýný dökerken
Bir ýslýk çalacak ardýmdan Hüma kuþu
Garip bir yalnýzlýk çökecek sokaklara
Ve tabutumu taþýyanlarýn sayýsý
Mezarlýða varana kadar adým adým azalacak
Uyandým gece yarýsý soðuk terler içinde
Anýlarým serpilmiþti garipçe yerlere
Sessiz çýðlýkta yüreðimin pýnarý kanarken
Renkler solmuþtu
Þairin dediði gibi “bütün renkler kirleniyordu
Önceliði beyaza vermiþlerdi.”
Mintanýma kan damlarken
Aha tam þuramda
Yani sol yanýmda
Bir yürek yangýný
Gece çökünce þehre, hüznün ýslýðý baþlar
Solumda ki yumruðun, izi duruyor hâlâ
Hasret ikindisinde, kalbime batar taþlar
Yokluðunun kederi, gönlü yoruyor hâlâ
Pencereden baktým þehrin ýþýklarý
Öflez öflez yanýyor
Ýhtiyarlar abdestlerini almýþ camiye gidiyor
Caminin minaresinde imam ýþýðý yakmýþ
Ezan okumaya hazýrlanýyor
Dedim demek ki sabah oluyor
Havada tan yeri aðarýyor
Eski bir kavim geleneði gibi gömülmek istemiþtim
Ama nasýl
Hadi beni alýrda tabutlar
Ya dizelerimi nasýl sýðdýracaklar
En acýsý o mezarlar almaz ki
Ýçimde kopan buhranlarý
Sen ki rahat uykunda
Duymazsýn kalbimdeki çýðlýðý
Kopan fýrtýnayý hissetmezsin
Bir yalnýzlýk çöker
Ruhumun derinliklerine
Ve haykýrýrým aðaran tana
Ruhum hüzündür benim
Bir serçe kuþudur yüreðim
Atmacalarýn av sahasýnda
Çaresiz çýrpýnan bir serçe kuþu
Sýrt çantasýný hazýrlasam
Vurup kendimi köhne ýþýklarý yanan
Bu þehirden nerelere gitsem
Býrakmaz ki peþimi anýlar
Hepsi dolmuþlar sýrt çantama birer birer
Haziran sýcaðýnda, derinden üþüyorum
Ruhumda bir çöküntü, uçurumdan düþüyorum
Virane düþlerimle, sonsuza koþuyorum
Gözlerimin pýnarý, kuruyor hâlâ
Sonsuzluðun öncesi, nasýl kýydýn bu cana
Yýldýzlar aya bakar, kavuþamaz bir türlü
Ruhum hüzündür benim avunamaz bir türlü
Coþkun Mutlu / Hüznün Þairi
Sosyal Medyada Paylaşın:
Coşkun Mutlu (Hüznünşairi Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.