Çelişki !

Hem ezeli hem ebediydi.
Son sözlerimdeyken
Vazgeçmiþliðimdi söylediklerim.
Ýç yakan, can açýtan…
Neydi sebebi hiç bilmedim.
Bilemedim…

Yangýným sonsuzdu.
Istýraplý ve acý…
Kanayan göz yaþlarým derindi.
Düþtüðü yeri delip geçecek kadar…
Delip geçmiþti beynimin tüm hücrelerinin ve tenimi…
Þimdi sýra kalbimdeydi…
Yavaþ yavaþ damlamaya baþladýlar!!!
Sorun neydi???

Istýraptý, acýydý, gözyaþýydý.
Kabustu…
Kabusumdu bu.
Her bakýþýmda gözümden geçen;
Ve gözlerimi her kapatýþýmda üzerime çöken bir korkuydu.
Çaresizlik, bencillik, tatminsizlik ve en önemlisi ACIydý.

Acýnýn bir adý yoktu her zerremdeydi ve sebebi meçhuldü.
Sözlerim anlamsýz, ifadesiz, boþtu.
Serzeniþim hissiz duygusuzdu.
Ölü bir ten kadar boþtu bakýþlarým.
Solmuþ bir çiçek kadar cansýzdý tüm düþlerim…

Kimeydi bu serzeniþlerim.
Kimdi bu acýnýn sahibi,
Neydi bitmeyen gecelerimin kabusu…
Sorun neydi???

Hani “suskunluk asalat”tendi.
Bu asilce deðildi.
Istýrap dolu hazin bir sondu???
Bu korkaklýtý, bencillikti,
ÇELÝÞKÝYDÝ!!!
Beden ve ruh arasýndaki çeliþkiydi bu!!!
Dil ile kalp arasýndaki kilitti.
Mantýkla yürek arasýndaki kopuþtu.

…..
Ve bu en büyük hataydý.
Istýrabýn sonu sonsuzluktu.
Bu benim en büyük hatam
En büyük cezamdý…

Özlem SUBAÞI
12-10-09
15:48


Sosyal Medyada Paylaşın: