BİZİM İŞÇİLER

Girdik bodrumdaki bekâr haneye,
Benzetmiþlerdi orasýný meyhaneye,
Efkâr daðýtmak istiyordu gençler,
Ýsyankâr þarkýlarý dinleye dinleye…

Biri soðanla patatesi hýzla soyuyordu,
Soðan kazanýn dibine çörekleniyordu,
Derken bakkaldan alýnan tüm malzeme,
Dizilmiþti güzelce bir masanýn üzerine.

Biri ayakta, diðerinin çalýþýyordu çenesiyle eli,
Diðerinin boðazýna düðümleniyordu askerlik derdi,
Bulaþýklar yýðýldý, kil gibi bodrumun tam ortasýna,
Ýnsan sabýrlý olmasaydý, bu duruma hep kahrederdi.

Çalýþ, akþama kadar yorul bir metelik için
Arkadaþ gel, sen de bu üç beþ kuruþla geçin,
Þeytan yorgunluðu kahvede derhal baþlar,
Dumanlar yükselir, küfürler birbirini haþlar.

Namaz mý? Nerde? Vakit yok bizim iþçilerde,
Sabahlara kadar vakti çürüten sandalyelerde.
Gözleri kararmýþ, birbirini yenme sevdasýnda,
Yorgunluk yüzlerine tükürüyor kâðýtlar arsýnda.

Dinden uzaklaþan adamdan korkarým ben,
Gurur ve kibir kusan Ebu Cehil misin sen?
Çalýþmak senin dinini yaþamana engel deðil,
Bahaneler ordusuyla cevap vermen kâfi deðil.

Dillerinden Müslümanlýðý düþürmeyen zavallýlar,
Ýslam’ý ancak ve ancak mezara girince anladýlar.
Laftan yukarý çýkmayan amelsiz Ýslam anlayýþýyla,
Yaþamlarýný köksüz hurafeler arsýnda býraktýlar…

Ýnanan her yerde Müslümaným diyebilmeli,
Ýslam kimliðini hiçbir zaman inkâr etmemeli,
Felsefesi kök saldý mý dünyanýn her yerinde,
Mutluluk kuþatacaktýr inþaatýn en tepesinde.

Helal kazan, helal ye þu yalan dünyada,
Fazla kazananlara sen aldanma rüyanda,
Her sabah ‘Bismillah’ diyerek baþla iþine,
Destek ol, seni býrakmayan sevimli eþine…

15 Aðustos 1992
Ýstanbul
Sosyal Medyada Paylaşın: