ha
çıkmaz sokak
Bu kaçýncý yangýnýdýr virane gönlün
Kaç fýrtýnalar gördü eðilmedi rüzgara
Kýrýk gönüllerin duasý olur hüzün
Sesler yankýlanýr varýr gider ALLAH’a(CC)
Yakma, bu ateþi sular söndüren deðil
Kalptir söyleyeni, onulmaz dertler derin
Bir dert ki sözler dermaný deðil
Gözyaþý çare olur, göz yaþlarýmý verin
Kaçmak isterken akýl, deli gibi kendinden
Ne sen kalýrsýn artýk, ne ben ne de özlenen
Bir mateme tutulur yas tutar divaneler
Ölüm gonca gül olur, dirimi verin yeter
Alýcý kuþlar gibi ömrümden alýr gider
Uzarken can çekiþen, yitip giden gölgeler
Tanesi tohumunda saklý olan gerçektir
Gerçek sinede kalmaz, söyleyen söylenendir
Yol olurken her þey bilinmez bir mekana
Vardý-Gitti bu ceset kayboldu bir sokakta
Yürürken, hüzün dolu, yalnýz ve düþünceli
Aklým kendinde deðil, kendi çýkmazlarýnda…
Karanlýk ruhumda demirden bir kelepçe
Þeytaným hesap verir kaderimse dilekçe
Gözlerimde yalnýzlýðýn rengini görürsün
Bir derdim var anlatsam yazýk olur ölürsün
Uzarken gölgeler yüzünde perde perde
Seherin kýzýl rengi iniyordu her yere
Yanarken ruhumda sana hasret ateþi
Öyle bir iç çektim ki söndürürdü güneþi
Zor geliyordu artýk bu hayatý yaþamak
Kement atmýþ boynuma zaman denen bu cellat
Çocuk bir ses duydum dedi: Sanki son durak
Ey yalnýzlar yalnýzý burasý çýkmaz sokak
Hado77
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.