Uykusuz bir gecenin yorgun sabahýna daha uyandým Beynimi yýkadým amma Yüreðim hala senin uyku sersemliðinde Daha sana yattýðým geceden uyandýramadým onu Ýlk defa yenilmek korkutuyor beni bu sabah… Ya sevmezsen?
Karþýmda kendinden emin gözlerin Ellerin bir çocuðun eli kadar narin Tutmak için can atýyor yüreðim Ve lanetler yaðýyor dört bir yandan Sensiz geçen yýllara Fakat bende cesaret yok, ürkeðim…
Ve ilk defa güçsüz hissediyorum kendimi Gözlerinle buluþtuðum nokta Ýþte o vakit Keþke adýný bilmeseydim diyorum, Senin mi yoksa aþkýn mý diye, Karar veremiyorum… Ya kal benimle sonsuza dek Ya git!
Öylesine yýkýlýyorum bilemezsin Evrendeki benle kýyaslýyorum Sendeki benle kendimi Ve kalbimi beynime yaslýyorum Düþünüyorum bu bendeki oluþumu, Karþýnda ne kadar küçük ve çaresiz oluþumu…
Dudaklarýndan çýkan her bir kelime Suya taþ atarmýþçasýna büyüyor içimde Benim sözlerimse dolanýyor dilime Tek zorluk hangisini söylemedeki seçimde Git söyle diyor aþkýný içim de… Seni sevdiðimi bir türlü söyleyemiyorum!
Nereye gitsem kulaklarýmda sesin, Burnum ise beynime kazýmýþ Kayýtsýz kalmýþ her kokuya Neyi koklasam senin nefesin…
Her þey bana seni sevmemi söylüyor Uzaklaþtýkça yaklaþýyorum sana Ama tek korkum yaklaþtýkça Uzaklaþmaktan korkuyorum senden Kendime bile söyleyemezken bu emsalsiz sevgimi Ve o tek korkumu aþtýkça Ya sende yoksa bana açýlan gemi Ya indirmeyecekse seni bende bu sevda treni Diye düþünmekten alamýyorum kendimi…
Kim bilir belki bu oyunu karþýlýklý oynuyoruz Ben kendimle oynadýðýmý sanarken, Belki ayný korkular içindeyiz Aþk için ateþlerde yanarken Asýl bencillik ve kaybediþ söylememek olsa gerek Oysa söylenecek ve kazanacak çok þey varken…