Ufak tefekdi boyu fotör þapka giyerdi,
Naifdi hep yüreði güzel sözler söylerdi.
Eþini çok severdi hiç sözünden çýkmazdý.
Üç evlek tarlasýnda çalýþmaktan býkmazdý.
O küçücük tarlasý tarlamýzýn yanýydý,
Babam sadýk hocayla tevellütü aynýydý.
Ýki göz evi vardý avlusunun baþýnda,
Bulgur dövmeye gelir bizim dibek taþýnda.
Hanýmý hava aba uzaktan akrabaydý,
Çocuðu olmasa da yüreði hep babaydý.
Birbirini çok seven iki insandý onlar,
Gün gelir de unutur Suvermezde insanlar.
Can yoldaþý ölünce kendisi yalnýz kaldý,
Agaoðlu’nun hasan evini satýn aldý.
Gözleri görmez olup düþerken merdivenden,
Kýrýlan ayaðýyla ayrý kaldý sevenden.
Yen’alinin küçük kýz bakardý yarasýna,
Üzülürdüm her zaman bahtýnýn karasýna.
Ýki seneye yakýn felçli kaldý öylece,
Derdine derman yoktu aðlýyordu her gece.
O soðuk kýþ günleri sobasýzdý odasý,
Kimsesizlik diz boyu fakirlik di gadasý.
El ne kadar bakar ki garip kalmýþ birine,
Bir evlâdý olsaydý koymazdý el eline.
Rabbim elden ayaktan düþürmesin bizleri,
Düþenin dostu olmaz tutmaz ise dizleri.
Hýsýmý akrabayý görmez göze koyanlar,
Ölesiye bakarýz deyip sözden cayanlar.
Felekle yýllar geçmiþ yollarýný böleli,
Yattýðý soðuk evde üç gün olmuþ öleli.
..............................................Kardelen26
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.