Bu kaçýncý gidiþin sen gitmeye, Ben sahte gülücükle seni yolcu etmeye, Sen geleceðine kaderine gidiyorsun. Ben seninle kaderini yolcu ediyorum.
Biliyorum yüzünde gülen bir maske Senin de kalbinde sýzý var el sallarken Ben daha seni yolcu ederken Geleceðin günü dört gözle bekliyorum
Ki o gözler kulaklarýma sesi nerde diye soruyor, Ne desin kulaklarým gözlerime? Atsýn bir yalan ben duydum sen görmedin desin de Ben kalbimi nasýl avutacaðým.
Gideceðini bile bile geldiðine sevinmek iki yüzlülük olmaz mý? Öyle olsa da sen yine de gel Ben seninle sevinen yüzümü gönderirim Aðlayan yüzüm bende kalýr.
AHMET KABÝL
Sosyal Medyada Paylaşın:
eprek Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.