Pencerenin önüne oturmuþ ayakkabýlarýný deðiþtiriyorsun. Akþam güneþi kýsa siyah saçlarýna vurup bana boynunu gösteriyor. Üzerine batan güneþ bakýþlarýmý peþinden sürüklüyor; Omuzlarýndan ellerine, ellerinden dizlerine, ýþýðý senden alýp bana taþýyor.
Bu seni ilk görüþüm, bu anýn içinden çýkmak istemiyorum. Güneþin gözlerime gösterdiði en güzel tesadüfe bakýyorum. Kalkýp yanýndakilerle konuþuyorsun. Önce dudaklarýn sonra gözlerin gülüyor. Iþýldayan yüzün belleðime deyip içimi ýsýtýyor; bende gülümsüyorum.
Bir parçacýk daha istiyorum senden, yaklaþýyorum tatlý serinliðine Þimdi yanýnda ayný pencerenin önünde tam yanýndayým. Bir öpüþ mesafesinde... Bana dönüp ’meraba’ diyorsun ýlýk bir sabah gibi
Sosyal Medyada Paylaşın:
rollfix Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.