otlar kokmadan gel kýraðý düþmeden sabah mahmuru yapraklara gece nazlanmadan gök mavisiyle gülümsemeden gri þoseli sokaklara serçeler dallarla yarenliðe baþlamadan sarhoþ kanatlaryla sen ilk ozanýn son sazý son þairin ilk dizesi ilk ütopyanýn son ümitsizliði ilk ümidi son eylemin...
hiçbir þeyi düþünmeden gel herþeyi göze alarak ilk sonsuzluk gibi herþeyi düþünerek korkmadan hiçbir son sonlanýþtan...
suçsuzca ölmeyi istemek gibisin tanýmsýzca susuk ben gördüðüm her boþlukta sonsuz her yalanda ilk kendine ziyan son doðruda gel
her yaným pazarlýksýz ötelemesiz cehennem kýskacý viran mý viran ilk varoluþumda gel yeniden son kez ölmem üzere gözlerinin demleniþine
karanlýðýn buzulluðunu kör bir býçak gibi kesiþine hayran ellerimin çaresiz yorgunluðunun dokunduðum herþeyi sensiz yorumlamamasý ilk dinlence gibi gel aðlýyorum asit döküyor türlü þekilsiz içimin bol yýdýrýmlý gök gürültüsü ilk hava açýklýðýnda gel son kez beraber sayalým yalnýzlýðýmýza kýrmýzý çoraplý kýz çocuklarý taþýyan beyaz köpüklü bulutlarý...
Kaðan Ýþçen
(c) Bu þiirin her türlü telif hakký þairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir
Sosyal Medyada Paylaşın:
kagan_iscen Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.