Sevdiğim sendin… Ve kaybettim seni...

Dün gece yoktun yine
Ruhumdan çaldýðýn o parça, eksik kaldý benliðimde
Ve sen gelmediðin sürece
Yarýmdým yine

Gözlerim sana ait bir iz ararken
Atladýðý ayrýntýyý göremedi bile
Görünmezdi çünkü sevgin
Tüm soyutluðuyla, gizlenmiþti kalbime

Mutsuzluðun üzüntümse
Mutluluðun sevincim demekti
Ruhun taþýyamadýðý an bedenini
Duygusuz býraktýn beni

Dostluksa adý bunu
Býrakmalý öyle kalsýn
Deðer kaybetmesin baþka bir kimlikte
Ardýndakiler azalmasýn

Karanlýðý karanlýk yapan içindeki aydýnlýksa
Beni ben yapan sendin
Kaybolurken uzaklarda, bürünürken sonsuzluða
Benden benliðimi aldýn

Hissedebildiðim tek þey senin sevgin
Ruhuma kanýt, senin sevgin
Sayýlý þey kalmýþken geriye senden
Kalbimi attýran, senin sevgin

Kalbim beynime itaat etmeyi kestiði an
Bil ki ruhum senin yanýndadýr
Bedenim umutsuzca yýðýlýrken
Tek piþmanlýðým sensizliktir

Ýnsan kaybedince anlarmýþ ya sevdiklerini deðerinin
Sevdiðim sendin ve kaybettim seni
Uçup gitmesi gerekirmiþ ellerinden
Son defa kanat çýrpan sendin

Býrakma beni diye haykýramadým
Ne olur bile diyemedim
Þeffaf bir uçurumdu sanki
Sensizliðin doldurduðu yýllarým

Yavaþ yavaþ uyuþmaya baþladý bedenim
Ve son olarak kalbimi hissetmekteyim
Yavaþlayan ritim eþliðinde yayýlan, artýk acý vermekte
Kimliðimden þimdi ayrýlýp, koca bir hayatý, anýlara býrakmakta…
Sosyal Medyada Paylaşın: