BOZKURT KOCAKAYA
---- Ýsmail KOCAKAYA’YA
Bekler Cennet ana, doðumu yakýn
Sabýr Cuma baba, haramdan sakýn
Kýzýlcýk da doðan, Bozkurda bakýn
Demir daðlar erir, dur Kocakaya…
Can kurban Ýsmail, adýn duyuran
Ýbrahim dedendi, ferman buyuran
Yurtta otað kurup, açlar doyuran
Deden gibi çadýr, kur Kocakaya…
Bayrak dedi aþkla, çaðladý durdu
Yiðit olan gülmez, aðlarken yurdu
Çakal ruhlu kaçar, görünce kurdu
Zalim olan kula, vur Kocakaya…
Uðraþ varsa gelir, zorlu yolsada
Susar sözü olmaz, taþýp dolsada
Dostu satmaz sonu, ölüm olsada
Sefer vakti dosta, sur Kocakaya
Sözün özün birse, sevin aðlama
Ýnsan kalbi kýrýp, yürek daðlama
Gönül dostu olan, yerde çaðlama
Arif olan kalbi, yur Kocakaya…
Aþkla secdeye var, zikre dalýver
Canda nefsi yakýp, gönlü salýver
Gecen vuslat olsun, dostta kalýver
Kâbe’de aþkla at, tur Kocakaya…
Canlar cana varýr, Mevla’m dilesin
Cihan dostla güzel, sanma çilesin
Yorulmaz dostundur, böyle bilesin
Allah desen yüzün, nur Kocakaya…
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.