Dün gece usulca yattým kollarýna Ýzmirin, Yer aðlýyor, gök aðlýyordu. Denizde balýk, havada martýnýn Göz yaþlarýný gördüm çaðlýyordu. Bir yanýmda Konak, Bir yanýmda Karþýyaka, Buna aldýrmasada Buca Ýçerimde bir yer Ýzmir gibi yanýyordu. Dün gece usulca yattým kollarýna Ýzmirin; Bir yanýmda siyah, Bir yanýmda beyaz Beni bir tek Ýzmir anlar Baþka hiç bir þey anlamaz. Ýskele boyunca balýkçýlar sallamýþlar oltayý Denize, Denizmi onlarý avlamýþ bilinmez. Bir çay tadýnda kordondayým, Sanki bu Dünyada deðil Bir Cennet koyundayým. Hiç bir þehir vermez Ýzmir kadar huzur insana Ýzmirin kýymeti bir anlam daha katar anlayana. Dün gece usulca yattým Ýzmirin kollarýna Sanki bir daha hiç uyanmamacasýna Yanmýþým ben Ýzmirim sana.
Gürsel Pal Sosyal Medyada Paylaşın:
Gürsel Pal Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.