Hatýrlar mýsýn? Bir Pazar günüydü.
Rýhtým da serin yeller esiyordu.
Kýzýlca bir güneþ…
Titrek, bir o kadarda
ürkek bir gölge yaklaþýyordu sana.
Bir haller olmuþtu o gün.
Eller titrek, gözler masum, kalpler tempolu…
Gözlerin ýþýl ýþýldý.
Kesin gelmem yarýn demiþtin,
Ama gelmiþtin, aþk yarýný yarýnlarý yenmiþti.
Bilmezdin bir gülüþünün benim için deðerini,
Bir bakýþýnýn deðiþtirdiði âlemi…
Bilmezdin içimdeki yerini.
Oysa þimdi gidiyorsun.
Ardýna iki göz bir yürek meylediyorsun.
Biliyorum sevmiyorsun artýk,
Ama dur, gidemezsin.
Beni böyle þekilsiz böyle lüzumsuz koyamazsýn.
Yine arkadaþ bil beni,
Dostum de, arkadaþým de,
Hatta kardeþim de bana bundan sonra.
Ama böyle çekip gitme.
Hani yürürdük ya sahili,
Otururduk ya ýslak kumlara sabahtan akþama.
Dalgalanýrdý saçlarýn rüzgârda.
Sen bilmezsin ama gülüm,
Ben o rüzgârlarý bile kýskanýrdým.
Dokunsun istemezdim sana hiçbir varlýk.
Yaðmurlar yaðardý üstümüze geceden.
Islanýrdýk, akardý yaðmur teninden.
Bir ezgi gibi çýnlatýrdý kulaðýmýzý yaðmur sesi.
Þimþekler çaðýrýrdý bizi gümleyerek,
Sen korkardýn, bana sarýlýrdýn.
Ýçimde bir yerlerde,
bir þeyler kopardý, sen duymazdýn
Yaðmurda sana þemsiyemi verirdim.
Evet, ýslanýrdým görünüþte.
Ama içimde bir sýcaklýk, bir sarhoþluk
bir tarifsizlik…
Þemsiyemi yaðmurlar sana dokunmasýn diye,
Ceketimi havalar seni sarmasýn diye verdiðimi,
Seni tüm yaratýlanlardan,
Kendimden bile kýskandýðýmý biliyor muydun?
Bilme þimdi de bunlarý!
Býrak dönedursun dünya.
Kader kýymet bilme þimdi de.
Ama ne olur gitme!!!
Hasretin ölümdür gülüm, gidemezsin!
Beni böyle þekilsiz, böyle lüzumsuz koyamazsýn.
kabýlcevz þairi
28–11–2009 01.38 Sason