İNSAN Kİ KAN ÇANAĞI

Düþünce; kýldan ince gerçek; kýlýçtan keskin
Akmýyor, donmuþ akmaz, insan denen muslukta
Yüze aldanma riya, derinden derine in
Ýnsan cezayý çeker tükürdüðü kusmukta

Ýhya, lûtuf, kerem, hak, hukuk; haklýya perhiz
Ona serinlik gölge, sana mahþeri dehliz
Hesap yok diye yatýn, yatýn bugün de, eh siz
Hesap mutlak mizanlý, imdatsýz çukurlukta

Adalet Hakk kurþunu, naletse namlu nalet
Doðrusun izbe kafes, eðrisin Dünya; alet
Nankörün unuttuðu: “Ya Rab medet! Ya medet!”
O eðriye dalkavuk, utanç veren kýlýkta

Kim midir o, kim olsun, birimizin birisi
Halâ öldü sanýlan hayâsýzlýk dirisi
Ben cüretsizde nefes almakta bir yarýsý
Bir yarýsý etini pazarlayan þýllýkta

Hani! Ezan ilâhi davetti ya, duyulmaz
Hazýr safta hani bir yer vardý ya, uyulmaz
Kalemler Hakk’ý yazar, kalemsizler ayýlmaz
Uyku kalbte, istihza aðzýndaki ýslýkta

Yarab! nefisler ölü, nefse hâkimler ölü
Bir insan kan çanaðý, iki insan kan gölü
Üç insan kum tanesi, dört insan bir kan çölü
Beþ insana hayat yok, hayat yok bu pislikte

Sosyal Medyada Paylaşın: