Parmak izin kaldý ensemde
Soluk soluða öfke kusan
Kan doðuran bir acý
Parmak uçlarýnda
Nefesin burnumda hýzma
Ateþi genzimi yakan
Ölümüm mü?
Düðünüm mü?
Tüm beyazlarý sen giydirmedin mi?
Feeri bir oyunun tragedyasýnda
Sahne senin
Aldýrma gezinen cinlere perilere
As beni...
Boynuma geçirdiðin yaðlý urgan
Renkli olsun
Tereddüt etmeden vur sehpahama
Yaþayan ölülerin kefenleri
Renkli olur unutma…
Gözyaþlarým aðartýr üzerime giydirdiðin
Renkleri nasýlsa
Ben sadece ak pak olmasýný bekliyorum
Huzurla kavuþmak için mezarýma
Ve hiçbir acý canýmý yakamazdý
Ensemde býraktýðýn iz kadar…
Ne olur ruhuma dokunma
Ýçi kaynar magma
Yaktýðýn ateþi
Býraktýðýn izleri
Silemezsin
Sözle söndüremezsin
Ne olur daha çok yakma
Dudaðýmdayken parmak izin
Öpüp koklamaya kýyamadýðým kadar sevda
Gözlerine bakarken titrediðim kadar aþk
Bütünleþtiðim tenin kadar sýcak
Her hecesinde kavrulduðum kadar adýn
Varlýðýmýn katli de sende deðil mi sevgili?
Az evvel dudaklarýmdaydý parmaklarýn
Þimdi neden bu iz…
Bu son cinayetindi
Ben ölmüþtüm zaten tekrar öldüremezsin
Mutlu musun?
Olmalýsýn….