SAHNE

Yazmalýyým!
Hala ýslah evleri varsa memleketimin
Ve yol kenarlarýnda iffetini satanlar benim kadýnlarým ise
Baþlamalýyým bir ucundan…

Gözlerimi açtým bugün, ülkemi gezdim.
Memleket kokusu hoþtu, velakin
Görmekten bezdim…

Ve sahne!

Ülkemin geleceði;
Eli yüzü bali kokusu,
Polis korkusu,
Sonra þubat soðuðu…
Kendini arýyordu altýnda bir köprünün.

Kadýnlar;
Kan revan tezgahýndaydýlar hayatýn
Deðersiz satýlýyordu iffet
Zamana gergef…
Ecdat utanýyordu yol kenarlarýnda.

Emekçim;
Ayaz vurmuþ yüzüyle ilerlerken evine
Sus payý üç aylýðýný
Karýn tokluðunu…
Kaptýrýyordu selamsýz bir sokakta.

Gençliðim;
Kollarýnda düðümler sezdim
Karýncalanmýþ beyinleriyle
Yeni eðlenceler keþfetmekti sanat.
Ýlmi kitap aralarýna saklamýþ tepinmekte idiler.
Ýt barýnmaz barlarda…

Daha nice çaða rehin resimler…

Hal böyle iken
Deri koltuklarda, ensesi kalýn, elinde puro
Umarsýz yüzler geldi gözlerimin önüne.
Kulaklarý týkalý ve elleriyle yüzlerini kapamýþlardý.
Ne onlar beni duydu, ne ben onlarý tanýdý…
Madde önünde rükuda duran
Alný secde görmemiþ bedenler
Satýp savmýþlardý eldeki tüm merhameti
Ekmek kavgasýnda nasýrlý ellerin kaybetmediði haysiyeti…
Kumar masalarýnda býrakmýþtý vatanýmýn sözde sözcüleri!

Açlýðýn saðý solu yok iken,
Bu sahnedekiler neyin nesidir?
Þimdi yýksam ben bu düzeni…
Caiz midir?...

(Biz çaða uymak için bu hale geldik de
Çaðý bize uydurmak ya aklýmýza yada iþimize gelmedi…)

Ayþe Elif OKUR


Sosyal Medyada Paylaşın: