Bir bir kopuyor yapraklar dallarýndan,
Ölümün soðuk nefesi vuruyor dallara.
Ne dalýn, nede yapraðýn çaresi var
Bitap olup gitmiþiz biz aðlamaktan.
Günlerimiz sayýlýdýr bu yalan Dünya’da,
Topraktan gelen mis kokusu
Ve topraða ulaþacak bedenlerimiz.
Yarýnýn hiç bir garantisi yok
Bir bir silinecek hatýralarda kalan silüetimiz.
Ýþte bir bir dökülmeye baþladýk bu Dünyadan.
Yarýnlara aldanmýþtýk ve kanmýþtýk.
Hiç hesapta yokken ölüm fikri zihnimizde
Biz bu Kainatýn güzelliðine kanmýþtýk.
Bu gün bir kiþi daha verdik topraðýmýza,
Bir kiþi daha düþtü yanýlgýlarla belkide öbür tarafa.
Yarýn belki bir yüz daha düþecek
Belki bu ben olacaðým bunu kim ne bilecek.
Bir bir düþüyoruz dallarýmýzdan topraða,
Ve savuluyoruz bir rüzgarla bilinmez kollara
Bildiðimiz tek doðru var Yüce kitapta yazýlý,
Belki bir cennet, belkide cehennem olacak
Kaderimiz anlýmýzda kazýlý.
Dün yanýmda olanlar bu gün gittiler,
Yarýnlar çok yakýn aslýnda
Silinecek yüreðimizden bütün silüetler.
Gürsel Pal
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.