Alem-i ervahta kök, dal budak yer kürede,
Rahim gece, þafaktan ins doðar bu sürede.
Zifiri karanlýk an, vakit geldiði zaman;
Malumdan çýkar yola, kiþi meçhule akar,
Rahmete mekân makarr, ana rahmi ya Rahman!
Yardýma muhtaç çaða, yaþlý gözlerle bakar.
Ana her þeydir ona, bedeninde dolaþýr,
Emekleyerek büyür, toz dumana bulaþýr,
Baþlar karýþtýrmaya, el atarak ulaþýr,
Etrafta olanlarý, fark ettirmeden çakar.
Bazýsý cin gibidir, durmadan oynar oyun,
Kimisi halim selim; boynunu büker koyun.
Anne baba der önce, çene epey açýlýr,
Oyuncaklarýn hepsi, ortalýða saçýlýr,
Baþladý mý sormaya, sorulardan kaçýlýr,
Ýstediði olmazsa, kýzarak itip kakar.
Pikniðe gidilecek; eylenip kalýnacak,
Gitmeden önce zaten, gereken alýnacak,
Kaykayda kayýlýp, gönlünce salýnacak,
Düþmek, yuvarlanmak var; hele olunursa sakar.
Gelmiþtir en dinamik dönem olan þu gençlik,
Taþtan su çýkarýlýr, var mý böyle bir dinçlik?
Ömür dayanmaz erir, ölüm gelmez sanýlýr,
Bir sevdanýn uðruna, yýllar yýlý yanýlýr.
Kâh hayal kýrýklýðý, bazen aþka kanýlýr,
Uykusu kaçan âþýk, yâri kafaya takar.
Ayaðý yere basan, dik durur belki düþmez,
Gönlü öyle yanar da, kývama gelip piþmez.
Ruhun yeli çýkýnca, beden bir daha þiþmez,
Aklý yitik mecnunda, kalýr mý acep vakar?
Kýymeti bilinmeyen altýn dönem bitmiþtir,
Sorumluluk artarak mücadeleye itmiþtir,
Mevsim sonbahar artýk, yeþillik olmuþ gazel,
El ayak yüz buruþmuþ, nerede kaldý güzel?
Kýþýn saç baþ aðarýr, durum farklý ve özel,
Dýþý derinden beni, içi ise seni yakar.
Gidilen istikamet, dönüþü olmayan yol,
Hýzlý iniþ yaþanýr, yaprak dökümüyse bol,
Hedef sisli bulanýk, karýþýr sað ile sol,
Gökyüzü bulut kaplý, yaðýþlý hava kar.
Sen’den geldik Sen’iniz, soldu bizdeki beniz,
Tek ilahsýn eminiz, yarlýða temennimiz!..
26.11.2009
Haydar ASLAN
Âlem-i ervah: Ruhlar âlemi
Ýns: insan
Makarr: Durulan, karar kýlýnan yer..
Çaða: çocuk