güvercinim uçup gitti bu þehirden,
ilan ettim kendime bu günü matem.
girdim karalara yokluðunda yürüdüm,
çok göz gördüm üzerimde,
din karþýtý bilindim.
yitik anlamý yaþamýn boþlukta iken,
daldý gözlerim yine bu basamakta,
düþ patlamasý oldu daldým uykuya,
söktü gün þafaðýný, evsiz olarak bilindim.
deðil sebepsiz harcanýyor bir beden,
sormaz tek canlý bu keder neden?
bulunmaz güvercinim sonum acý elem,
tükendi nefesim iþe yaramaz olarak bilindim.