Gel Birlikte Dövelim Zamanı Anne

Sen caným, cananým,
Gözlerini gözlerime mýhlayan
Zengin bakýþlý, güler yüzlü varlýðým.
Gücünü sevgisinden alan
Sessiz gecelerimin asil kraliçesi...

Yorulmak nedir bilmez mi senin o narin bedenin,
Hiç mi buluta girmez o aydýnlýk yüzün?
Hep güneþ mi doðurur o sýcak bakýþýn?
Hiç sönmez mi senin o harlý ateþin?

Koyu renkli akþamlara meydan okurken ruhun
Sabahýn asi yüzüne gülerek mi uyanýr
Beyaz geceleri kucaklayan sabrýn?
Bir kerecik bile asýlmaz mý
Dilsiz yalnýzlýklarý seyreden yüzün?

Yüreðine atýlan düðümleri çözüþündeki hünerin,
Ýçini kanatan acýlarýný hiçe sayýþýn
Ve omzundaki aðýrlýðý yüksünmeden taþýyýþýn
Bir melek oluþundan mý, yoksa
Kemirgen zamanýn diþlilerine
Meydan okuyuþundan mýdýr annem?

Geriye geriye iterken ilerleyen zamaný,
Kendini yaþamadan yitirdin hatýraný.
Yoruldun, yaþlandýn
Ama
Kirletmedin ölü bir yalanýn telaþýyla adýný...

Ruhum ruhundan,
Ellerim ellerinden çekilmeden,
Düþlerimize çelme takýlmadan,
Avuçlarýmýzda gülüþlerimiz can çekiþmeden
Gel birlikte dövelim zamaný anne
Ve yeniden yaþayalým
Çizerek kaderi!..


30 Kasým 2009
Rukiye Çelik

Sosyal Medyada Paylaşın: