İNSAN BİR AHENKTİR

Ya; ümidin olursa bedenin bahar olur
Düþünceler hayattýr, ömür ekmeði suyu
Hýrçýn gönül sevgiden kaçar, hýrçýnlýk huyu

Ýnsan nice manâyý yaðmur seyrinde bulur
Gözler bitkin hâldeyken gene de hülya arar
Sanki hülyalar gerçek gibi bedeni sarar

Muzdarip his aktarýr gönüle görevini
Durmadan senli-benli yazar bütün kalemler
Sevda dolu yürekte saçaklanýr elemler

Gecesiyle gündüzü hoþ olan neþ’elenir
Fikir bazen zamanýn donmuþ þeklini verir
Tek bir günde yaþatýr zehir zukkum devrini

Ömür boyunu aþan nice sokaklar vardýr
Elbette bir gün her þey o sokaklarda kalýr
Ýnsan iþten ekmekten aþdan çeker elini

Ya; ümidin olmazsa bedenin bir kar olur
Üzüntülerin artar koþarsýn dertten derde
Hayâller yine hayâl.. kalýrsýn hayâllerde

Söyle caným candan çok sevdiðin insan nerde
Ýnsan; ýrmak misali akar, durmaz bir yerde
Bu akýþta her iki uçta hayat varolur

Sosyal Medyada Paylaşın: