Baba Annemi Gördün mü
Nasýl yok!
Melekler ne kadar gizlerse gizlesin bul onu baba!
Ýnsan kýlýðýnda, insan kalýbýna deðilde
Tabut kalýbýna dökülmüþ bir akþam üstü
Giderken hiç bu kadar çýplak görmedim diyorum sana
Hiç bu kadar öpmek nedir bilmiyorken zaman
Yaþlý bir mezarcýnýn küreðindeki sesi gibi
O çukur düþ yalnýzlýðýna þöyle boylu boyunca
Uyandýðýnda korku, korku nedir bilmez
Korkuyor olabilir baba
Ölüme aðlayan bir dilde yaþamak
Beyazlar içinde öylece tek baþýna
Baba annemi gördün mü?
Nasýl bulamýyorum
En tanrý tanýmaz gecelerde seviþirdiniz
Sana bakan gözleri büyürdü, büyüdükçe karanlýklar azalýrdý
Saðanak yaðmur baþladýðýnda donmazdý ellerin
Severdin, koklardýn, þemsiyen olurdu hani
Renklerin kokusuna verirdin kendini
Beyaz; ölümün yavrusudur diye hep sona saklardýn
Daha özgür büyüdüðünü söylerdin dünyaya inat
Çiçeklerden uzak daha özgürsünüz þimdi oralarda
Bul onu baba!
Karanlýkta aç ve çýplak-
Bir ateþ böceði bulunmaz deme bana sakýn
Alevler yüzümü yakýyor deme bana ne olur
Baba annemi gördün mü?
Nasýl kayboldum
Sen cambaz deðilsin ki
Sýrat köprüsünde ne iþin var baba!
zk©lk 2007
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.