bir güldün gül bahçesinde gülümseyen, sonra bana güldün geldin en dikenli bahçelerin sýyrýlýp dikenininden, sonra bana güldün taakati kalmamýþ bir topraðýn gübre kokulu vakitlerinde su oluyordun topraða topraða can verip,benden alýyordun, gülüyordun topraða güller soluyordu solumuþ zamanlarýn sarhoþlaþmýþ vaktiydi karanlýk sen bana güldün pili bitmiþti robotlaþmýþ insanlarýn bitmeyen pil oldun insancýklara onlara güldün rüzgar savurdu saçlarýný kýskandým yoksa rüzgara da mý güldün? kimse bilmezdi senin gülümseyen bir gül olduðunu gül bahçesinde hele ki bana güldüðünü kimse görmezdi herkez seni dikeninle tanýrdý sonra soldun bana soldun bense hep seni soludum ... 25.11.2009
Sosyal Medyada Paylaşın:
cumcumcumi Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.