GEMİLERİ YAKTIM

Gemilerimi yakmaya geldiðim gün,
Limanlarý çoktan terk etmiþti sevdalar.
Aðlar henüz yeni çekiliyordu denizden.
Martýlar kanat çýrpýyordu göklere..

Dalgalar sesizce çarpýyordu kýyýya.
Bir adým daha uzaklaþýyordum senden,
Bir adým daha ölüme yakýn oluyordum.
Gemilerimi yakmaya geldiðim gün,

Gemilerimi yakmaya geldiðim gün,
Çoktan ihanete uðramýþtý duygular.
Denizin tam ortasýnda kalmýþtý bir adam,
Ve ardýnda bir aþktan kalma yýkýntýlar,


Nedense kimseler anlamadý beni.
Fitilini kendim ateþledim ölümün,
Yýkýntýlarým kýyýsýnda kaldý denizin,
Bir sana,bir de aþka inandýðým gün.
Yaktým gemilerimi.


Ben hala seni bekliyorum.
’Gemilerimi yaktýðým yerde’,
Kim bilir belki bir gün dönersin diye....
Sevgiyle.......
Fikret ediþ
19/01/2009
Avc-shl -HNR
Fikret Ediþ

Sosyal Medyada Paylaşın: