Her yeni baþlangýcýmýn sonu ayný hayal kýrýklýðýydý. Her "Seni Seviyorum" un ardýnda bir þüphe saklýydý. Bir kapý daha kapanýyor suratýma. Ve þimdi hanginiz açacak onu? Bu sokakta yürümeyeceðim bir daha, yeminim var Tanrý’ya. Artýk kapatýyorum hayatýmýn geçmiþini. Adý ne aklýmda ne hayatýmda. Ondan nefret etmeliyim. Öyle düþmeli ki gözümden, usulca, yavaþ yavaþ. Karþýma dostça geçtiðinde bile yüzüne tükürmeliyim. Ben hep ölü bir aþkýn aldýðý nefestim. Onu yaþatamadým, o öldü, o gidiyor. Ben kalýyorum. Þimdi olmaz. Hayýr, gidemem. Ve þimdi hangi yýlan girdi koynuma? Nefes alamýyorum sanki. Baktýðým her yer üstüme geliyor, baktýðým her insan. Aydýnlýkta bulamadýðýmý karanlýkta arýyorum artýk. Böyle olmaz, ölme zamaným. Ve þimdi hanginiz zehirleyecek beni? Gözleri.. Gözleri beni büyüleyen ay parçasýydý, yaðmurdan sonraki yapraklarýn yeþiliydi sanki. Gözleri yaðmurdan sonra aldýðým nefesti, her yaðmurdan sonra içime çektiðim topraklarýn kokusuydu bayýldýðým. Gözleri öldü, gözleri gidiyor. Onunla gidiyorum kimse görmeden. Ve þimdi hanginiz gömecek beni? Aþka inancým yok. Çoktan kapattým ben o defteri. Ah benim kirli anýlarým, bu deftere yazamayacaklarým. Nasýl acýyorum sizlere, yazýk. Yeni bir baþlangýç diyorsunuz. Ve þimdi hanginiz benim yeni hayal kýrýklýðým? Sosyal Medyada Paylaşın:
tugceagdas Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.