AHH! BENİM BULAMAÇLI BAYRAMLARIM.!
bekirce
AHH! BENİM BULAMAÇLI BAYRAMLARIM.!
-Bütün şair dostlarım ve Edebiyat Defteri’mizin değerli yetkililerinin
Bayramlarının kutlu olması dileklerimle.! Bayram; çocukluğumun sevinçte olma vakti
Yine, Durdu Anam’ın kelemden dolma vakti
Kesilecek Kınalı Koç’un eti pişmeden
Bulamaç yeme vakti, soframız değişmeden
Tatlı bir uykudayken Babam’ın “kalk!” diyerek
Beş kardeşe abdesti aldırdığı an; tek tek
Alacakaranlıkta Cami’ye gittiğimiz
Rabb’e rükû/secdeyle, dualar ettiğimiz
Bayram; her gelişinde eskileri aratan
Elli yılımı bende baştanbaşa taratan
Şimdi.. böyle bir devrin ruhuyla yaşıyorum
Eski bayramlarımın izini taşıyorum
Anam’ın yaprak yaprak kelemleri sardığı
Yok/yoksul sabahlara bulamaçlar kardığı
Tezek yakan ocaktan dağılan dumanları
Bitleri öldürerek aldığımız kanları
Öyle bir tevekkülle severdik ki hayatı
Yoksulluk bir miskal taş kadar gelmezdi katı
Yağmuru tutmasa da çoraktan damlarımız
Lâmbada gaz bitip de sönse akşamlarımız
Bize İsmail’ce haz, kesilen kurbanlardı
Onda bir boyun büküş, cedde itaat vardı
Nefsî zenginliğimiz çektiğimiz darlıktı
Bizi terbiye eden bu itaatkârlıktı
Tesir edecek Şeytan yoktu Şükran’ımıza
Melânet giremezdi kaş/göz ekranımıza
Bazen gramofonda Neşet çalardı plak
Ne saz görürdük, ne zat.. içli ses çırılçıplak
“Neşet acıktı!” derdik, kalkardı Hacer Nine
Yumurta pişirirdi Muhayyel Saz Evi’ne
Gülüşürdük eskiye, fırsat bulup eskiden
Sonra masal dinlerdik, ümmî Salih Emmi’den
Bayramın dört gecesi uyku tutmazdı bizi
Sabahlara taşırdık her kutsal gecemizi
Ne of çekerdik, ne de oyunlardan kalırdık
Soluğu Çivril’deki şenliklerde alırdık
Bir yanda salıncaklar, bir yanda kaldıraçlar
Çocukluk neş’esiyle doyardı karnı açlar
Ecdadlar toplanırken köydeki odalarda
Haslet izi sürerdik kenetlenip ard arda
Her evden bir tabak aş, sofralar kurulurdu
Hamiyet fişeğiyle açlıklar vurulurdu
Kaçımız kaç uzaktan gelirdik bir olmaya
Bayram uhuvvetiyle kardeşliği bulmaya
………………………………………….
Şimdi.. taş taş üstüne yığılmış şehirdeyiz
Ey! Ey.! kalabalıklar; biz acaba nerdeyiz?
Alt komşudan ikisi, üstten üçü Bayram’sız
Bayramda mı, değil mi, Ecnebi gibi, gamsız
Görse; “He Bayram.!” diyor, görmese Bayram’ı yok
Gönül vermek bir yana, verecek ayranı yok
Eski Bayram’lar birer birer kayboldu gitti
Kırk yıldır bu şehirler ananemi eritti
İşte hep geçmişime hasretliğim bundandır
Apartman hayatımın kaskatı ruhundandır
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.