Hainler Düşüne Astım Kendimi

i

Ýnsanlýk tarumar, sürünür onur
Kara el gürzüyle yýkýlmakta sur
Korku avucunda aðlýyor huzur

Yüreksiz duruþa kustum kendimi
Hainler düþüne astým kendimi.

Cesaret gömüldü, mezarý derin
Ýhaneti besler hem gün, hem yarýn
Uykular kundakta, sargýsý serin

Borana döndürdüm, estim kendimi
Hainler düþüne astým kendimi.

Yine yiðitlerin kefeni bayrak
Ecel kahpeleþti, can yutar toprak
Zamansýz hazanlar, zamansýz kurak

Kýrdým, parçaladým, kestim kendimi
Hainler düþüne astým kendimi

Yüreklere yine ateþ düþüyor
Zemheriler vurdu, ruhlar üþüyor.
Paslanmýþ çiviler yara kaþýyor.

Öfkeme gem vurdum, kýstým kendimi
Hainler düþüne astým kendimi.

Derbeder ruhumu, salsam Umman’a
Yangýnýma sürsem, sarsam dumana
Öfkemi savursam, kussam zamana

Volkan çukuruna bastým kendimi.
Hainler düþüne astým kendimi.

Savurdum sevdamý yere göðe yar
Yýkýldý gök kubbe, devrildi duvar.
Tufani’nin gözü bir kanlý pýnar

Teskin edemedim dostum kendimi
Hainler düþüne astým kendimi.

Tufani

Sosyal Medyada Paylaşın: