Mahkûm idi ýþýklar tabuta benzer yerde Yýldýzlar aðlýyordu, kucaksýz, hilalsizdi. Düþlerim, hayallerim vuslat bekler seherde Yetimdi sevdalarým, Mustafa Kemal’sizdi.
Kitabýmýn emrine direnirken ruhsuzlar Duvarlar arkasýnda kilitliydi yürekler. Hüzün saðýyordu gök, yýldýz sýzlar, ay sýzlar. Tanrýya koþuyordu iman yüklü dilekler.
Direndi er yürekler; yýlmadý, yýkýlmadý. Ýman yüklü sineler yenilmedi zalime. Zalimler karþýsýnda eðilip bükülmedi Üç Mayýslar gün oldu, ýþýk oldu gülüme.
Tufani
Sosyal Medyada Paylaşın:
Kamil Durmuş Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.