Semti Kadem

’NEFTA 1

Titriyor ayaklarýn yorgan altýnda..
Sarýp sarmala..
Soðuða býrakýyor sýcaklýðým duygu selimi..
Sarýp sarmala vücudumu soðuk bir akþamýn sabahýnda..

Uçuþuyor kanatlarýn ayrýlýðýn girdabýnda..
Konuþamýyor felaketin içerideki koðuþta,
Ýçtenlikler.. sadelikler edebiyatýmda..
Ahlaf efsunu, mahlasýma aftos misali dokunmakta ..

Terkediþe þeref eklendiði vakit,
O kaddahýn ebrulisi anlamýný yitirmeye baþlar,
Varlýða tereddüt içeren sevginin bakýþý uçtuðu an,,
Enlemsiz kadehlerin ebrulisi olur biter abuli, o vakit..

Paha biçemem ben dudaklarýnýn kutsallýðýna,
Baþkasý bütünleþtiðinde verilse bile bahþiþ mahremine..
Kutsallýðýnda cevelan, mahremiyetinde adalet..
Gözlerinde ancahiyye, kýzýl saçlarýn da rayihan..

’NEFTA 2

Bak;
Son gün..
Bak;
Ýlk gün..

Hatýra konmuþ fotoðraflarýn niþanesi tebarüz eylemez yüreðine,
ve o yürek; mürailik eder benim duygu selime..
Kalbe konmuþ aitliðin serçe parmaðý laf kondurmaz tenine,
-ki o ten, benden daha havale eder ceberut dolmuþ gözlerime..

’NEFTA 3

Yorgunluðuma hükmeden sakinliðimde ferahlýðým gezerken,
Gözlerim seyirmekte dinlenene kadar..
Gözlerimi dinlendiren bakýþlar ilerlerken omuzlarýmdan,
Ölene kadar; halvet olur rehavetim, kasvet olur felaketim..

Eray DEDÝK
Sosyal Medyada Paylaşın: