Bir sonbahar hüznüdür bu Karanlýk gecelerde akan. Pencere önlerine saklý umutlarýmýz Kalmadý artýk bir saksý çiçeðini sulayacak. Kardelen çiçekleriydik biz halkýn, Yokluðu ve yoksulluðu yýrtýp atacak.
Sonra yitip gittiklerimizle, Yana yakýla aðýtlarýmýzla Düþtük topraða. Genç bir kýzýn umutlarýyla sevdalandýk yarýnlara. Daha yirmisinde kayboldu Umutsuzluðun karanlýðýnda o kýz. Sonra dalgalar dolusu düþtük Kardeþlerimizin seslerinde Bir ezgi doðuramadan.
Ey insan! Ey hasreti, umudu daðlara sürgün insan! Bir daha üfle, Üfle ki Soðusun yarýnsýzlýðýn içimdeki yarasý.
Sosyal Medyada Paylaşın:
onurnurdemir Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.