Cüzamlı Kadınlar
Biliyorum…
o cüzamlý kadýnlarý…
o katýla katýla gülerek düþtüðümüz çukurlarý
ve beyaz ayakkabýmýzda bir iki çamur kýrýntýsý…
biliyorum.
bugün bir baþka olduðumu,
dünden uzaklaþtýðýmý,
o kadar aklý selimim muhakkak; görüyorum…
küfür de edebiliriz…
bir ihtimal…
karýþtýrýyorum;
o cüzamlý kadýnlarý, o güzel gülücükleri olan suratýnda
o beyaz ayakkabýlý, çamur kýrýntýlý…
tanýklarým var.
henüz o yaþa varmadýðýmdan
sanýklarým ancak!
fakat ayýn 16 sýndayým
ve muhtemelen yine biliyor olacaðým;
o hastalýklý, o sevimsiz, o muhteþem kadýnlarý…
o kadýnlar!
solmuþ yüzlerine tükürülür çoðunlukla;
ben o tükürüðe razýyým…
eteklerin tutuþtuðu o abazanlýk halini hatýrlýyorum
ve klasik bir müziðin altýnda; bir faytonda, bir kaldýrýmda, bir tuvalette…
benim tanýklarým, öldüler
henüz vardým o yaþlara…
fakat ben her ayýn 16 sýnda önce o cüzamlý kadýnlarla seviþiyorum
ve yüzlerine tükürülen tükürüðe de razýyým.
o sebepsiz kadýnlar
kusursuz kadýnlar!
kusuru yanýnda kusur kalan…
zavallý, ak, kara, mor kýsraklar…
kadýnlar…
hep vardýlar ve hiç yoktular…
üç noktaydýlar.
onlar da biliyorlar;
yarýn bugünü bekledikleri dünü arayacaklarýný…
Halil Babür
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.