Kuru Kalabalık
Bir mutsuzluk.
iki…
üç.
çiþi gelen ufak çocuklarýn nazlarý…
bir bahardan kalma sonbahar gününde yaz sýcaðý,
sokaða çaðýrýyor akranlarýmýn çýðlýklarý,
evimin odasýna yýðýlýp kalan güneþ ýþýklarý,
denizden yaðmur kokusu geliyor...
bir mutsuzluk…
iki…
üç…
pazara annemle çýkmak korkusu,
pazardan yalnýz geçmek korkusu,
pazarda kaybolma,
pazarda yitip gitmek korkusu...
bir mutsuzluk.
iki…
ben çocukken,
ben küçükken;
küçüklüðümü kabul etmeme yaþlarý
kardeþe abi, abiye akran davranýþý
birileri beni bisikletleriyle kovalýyor…
bir mutsuzluk
iki mutsuzluk
üç mutsuzluk…
telefonlarýma onlar bakýyor!
giden ben bile olsam, güle güle diyen ben oluyorum yine!
telefonlarýma ben bakarým;
apartman boþluðuna attýðým hayali kahramaným olmayýnca…
caným sýkýldýkça doðum günüme gelmiyor arkadaþlar
bedenimi sýnýyorlar; zannýmca…
bir…
iki…
üç mutsuzluk.
akþam ezaný sesi.,
elimde kutsal kitap…
belimin üstünde tutuyorum ve sertleþiyor çocuk kaslarým!
bir cami bahçesinde, günah dedikleri futbolu oynuyorum,
gollerin ikisi benim; üstelik kendi kaleme…
sevinçten aðlýyor, üzüntüden gülüyorum.
bir iki mutsuzluk…
annem çaðýrýyor.
annem baðýrýyor
annem arýyor beni
annem sarýlýyor; bulunca beni komþu bahçelerinde…
mutsuzluk…
ben büyüðüm
iriyim biraz daha.
‘abi’ diyor yeni doðan çocuklar
ben saklambaç oynuyorum mahalleliyle.
ufaklýðýn biri topu elle kesiyor:
kýrmýzý kart!
ben vuruyorum gol oluyor
ben vuruyorum gol yaðýyor
ben son dakikada eve gidiyorum;
babam çaðýrýyor.
bir…
iki…
üç…
istop!
Halil Babür
2 Eki. 09
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.