Ne güneþ vurur gündüzleri. Ne ay doðar gecede. Bu yoksulluk dolu evde Üç can yaþarýz.
Çýplak salon bomboþ oda Dolaþýr bir aþaðý bir yukarý içerde; Açlýk, iþsizlik, Mutluluk beraberinde Aydýnlýk gelecek dolaþýr bizimle. Terketmeyen býçaksýrtý düþünce.
Nem kemirir gövdemizi Kapýyý pencere demirini Kemiremez düþünceyi.
Penceremizde perde yok. Rüzgâr girer, yaðmur girer Karanlýk süzülüp girer. Ýçeri yýlgýnlýk girmez Kokuþmuþluk pusuda beklese de ...
Bir tutam yeþil gözükmez, Ýrem bahçesi içimiz. Bir yudum mavi gözükmez, Büyük Okyanus gönlümüz.
Yiðitlik türküleri çýðýrýrken biz Kapýyý vurdu bir tanýdýk. Kapý aralandý, daldý içeri Gelen ayrýlýktý ayrýlýk. Üç can indi bire Ýstemesem de düþündüm bir an Girdi mi içeri pusuda bekleyen?
Aðustos 1983 Beþiktaþ
Sosyal Medyada Paylaşın:
sabahın kanatları Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.