Deniz
her gün bir
güneþi batýrýr,
Ama güneþ her gün
batacaðýný bile bile
Tekrar döner denize…
Güneþ denize âþýktýr
çünkü.Ýþte özlemek
budur budur iþte
mecbur olmak,
Daha ötesi
var mý
bunun?
Özlemek göðsünde parlayan kýzýlbir býçaktýr.
sümbülün dudaðýndaki biçaredir.
Bülbülün dilindeki sazdýr.
Yolu gözleyen iki
gözdür özlemek.
Özlemek teselli
iki söz deðil,
Gönülün
kapýsýz
odasýdýr.
Özlemek
akýntýnýn
tersinde
yüzmek
gibidir.
Yüzdükçe
yorulursun,
Yoruldukça
baþladýðýn
yere geri
dönersin.
araya bir de
mesafeler girmiþse
Hatýrýný bile sormadan
zamanýn,
Apak bir
hançerdir o,
zaman belinde
parlayan kýrýk naðme.
Sokak baþýnda dibine ýþýk veremeyen
bir lambadýr özlemek.
Herkesi görürsün
kendini
göremediðin
kadar…
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.