alevlerin amansýz yüzü ateþ soyuyor aðaçla kaplý daðlarý dumandan külden bir maske takýyor yüzüne orman
ve yeþilin hüzünlü bir batýþý közden o sonsuz cennet rengi siyah göklere benziyor
ateþten uçurumlar açýyor önüne katarak her þeyi hýrçýn rüzgarlar yüreklerimiz titriyor iyice yalnýzlaþtý maðrur daðlar
yer gök yemyeþilden di mistik bir huzur yankýlanýyordu ateþ düþtü tüm giysiler ateþten gömlek her bir adým þimdi ateþten iz ah içimdeki acý canlýlarýn aðýtlarý …
Mustafa kaya 21.08.2008/ üsküdar www.mustafakaya.net Sosyal Medyada Paylaşın:
e.mustafa kaya Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.