gece yarýsý tehcirlenirken uykularýmdan
altýný üstüne getiriyorum satýrlarýn
geçmiþe dönüp kayýplar listesinde seni ararken
yüzüme teðet geçiyor baþka tanýdýk yüzler
sanki bir nokta koymanýn vaktiymiþ gibi
sonuna geliyorum artýk kaypak yollarýn
þimdi açýlan yaralarýn demlenme saati ütopyamda
sen bana dokunursan yeni bir sancý doðar ufukta
ben sana dokunursam iki kiþilik davetiye basýlýr b/aðrýmda
üç adým ötesini sorma sakýn b/ana!
büyük ihtimalle yoldaþlarý kucaklar kollarým
karanlýk dehlizlerin kopan vaveylalarýnda
belki ateþe verilir tüm empoze yanlarým
gece yarýsý gezinirken rüyalarýmda
gülen yüzünü okþuyorum çocukluðumun
sonra da peþine takýlýyorum "uçurtma avcýsý" gibi
hiç bu kadar mutlu olmamýþtým diyorum s/ana
öpücük kondururken bir kuþun kanadýna
umudu kurdela baðlýyorum uçurtmanýn kuyruðuna
var gücümle haykýrýyorum adýna özgürlük deyip
yankýlanýrken sesim mavi bulutlarda
herkes u/mutlu
herkes huzurlu burda
ama ben...
ben veda ediyorum hepinize
uyanarak rüyamdan
hiç istemediðim hoþça kal’la
gece karasý s/ayýklamalarýndan
ötesine geçemiyor bu yazdýklarým
minnettar olacaðým yerde
sayýp sövüyorum sülalesine
beni tersime çeviren bu zamanýn
bir þiir daha uzaktan göz kýrpýyor b/ana
yine solgun yüzü yine yüreði yaralý
Yeþilçam filmlerine benziyor sonu mutsuz
dizlerini karnýna çekmiþ bahtý karalý
yüzünde asýrlýk bir kadýn geziyor yurtsuz
gece yarasý haykýrmalarýndan
ötesine geçemiyor t/akýntýlarým
belki dibe vurmuþluðun aðrýsýdýr
ya da unutulmuþluðun yankýsýdýr
iki adým ötesini sorma sakýn b/ana!
ötesi uçurum
ötesi karanlýk
s/özümü kanatýrcasýna ýsýran diþlerimin
yok mu dudaklarýma ettiði bu sarkýntýlýk
gece arasý hayýflanmalarýndan
ötesine geçemiyor bölünmüþ kýrýntýlarým
þimdi görebiliyorum yüzünüzdeki çarpýk tabloyu
ister çýkarýn ister toplayýn
fazlasý göze zarar
azý kalýr bana kâr
demeye bile gerek kalmadan
seker durur da tek ayak üzerinde
gene de ötenize geçemez
benim bu (ç)/ar/(p)/týklarým!
Meral Gül
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.