Kumsallarýmdan uçurdum bir martý kanadýnda düþleri Yüreði yaralý bir aðýtýn koynundan Umurumun çokça umurundaydýn ama Umarsýzlýða uðurlandýn bu sabah kuþluk vakti Elim mahkûm Ayaklarým prangalar eskitti sessizce Sendeki bende Artýk düz duvarlar kadar sessizim yosun baðlarken içim Bir ölü kadar nefessizim senden sonra Öksüz bir çocuk misali sahipsiz boyun büküþüm Þaþkýn ve hissizliðinde ezildim sevmelerinin Bilmeden boþ yere diz çökmüþüm sevgisizliðe Zalim dünyalýklarýn aymazlýðýna yenildim ya Sen suskunken git demelerine birilerinin Baþ kaldýramadýðýn zamanlarýnda bitmiþim habersiz Kadavra kokularý sinmiþken esaretime Kendime ben kaldým bizden sonra Seninle yapamazdým ben ben olamayýnca Ýçime gömdüm kendimi birkaç damla gözyaþýmda Bir gül yapraðýna kondurduðum sevmelerimi Uzak diyarlara saldým gidipte dönülmeyen
Sosyal Medyada Paylaşın:
kemal boran Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.