Yorgun ikilemler arasýnda,
Bulanýk ormansý bakýþlarda,
Uyur-gezer hülyâlarýmýzýn
Belirsiz çaðrýþýmlarýndaki,
Hasret çarpanlarýndan habersiz,
Dertlerimi çoðalta çoðalta,
Bir kayýp çeraðda sönüyorum.
Belki küllerimden doðacaðým
Buhranlarýmýzýn sýrlarýna,
Kuytularda çiçekleri solan
Dileklerimin açmazlarýna.
Bunca sis, duman, nifak içinde
Sezgime güvenerek yine de,
Yýldýzlara niþan alýyorum;
Üstümüze çullanan gecenin,
Þafaðý sökmekte, biliyorum
Ve köþe bucak gücüm yettikçe
Kehanetini gerçek kýlacak
Özgün bir efsane arýyorum.
Bengü taþlarýn sesiz çýðlýðý
Atam Bilge Türk’ten çaðrýlarla
Sýla boyut titreye titreye,
Kendime dönüyorum
.......kendime dönüyorum
.............. kendime dönüyorum.
YUSUF BÝLGE