Ruh Nakkaşı

Elif’in özünde nakýþ, elif kitapta içbakýþ.
A da Z de ayný mana elifsiz yaz bir kara kýþ.

Alfabenin her harfi gül, okuyunca güler gönül.
Bir harf kýrk yýl hatýrlýdýr, öðretmene vefa ödül.

Birleþir de gözle gönül, yüreklere kanat olur.
Býrakmaz ki öðretmenim bizim için çile solur.

Yaðmur olur çölümüze, usaredir gülümüze.
Karanlýðý asla sevmez ýþýk verir yolumuza.

Bir elif der bir de be der, edep yavrum hep edep der.
Ýki ara bir derede, yýlmaz asla hakký söyler.

Hem okur o hem de yazar,sabýrlýdýr çok az kýzar.
Bir þefkat anýtýdýr hep yüreðinden sevgi sýzar.

Kin gütmeyi bilmez asla, geçer dostluk denen fasla.
Oku emrine mutidir, derya katreye kýyasla.

Kâh Yunus’tur kâh Mevlana, sapmaz yalana dolana.
Kullara kul olmaz ki o ,kulluðu hep bir olana.

Oku öðren üzme onu, yoktur ilmin bil ki sonu.
Hýra’da aldýðýn emir, olsun sana gerçek konu.

Oku, "oku seni yaratan Rab’býnýn adýyla.
Selam gönder Medine’ye, has kuþlarýn kanadýyla.

Ýpek dokur ruhlara o, deðil kaygýsý ekmek aþ.
Yokluk çeker, çile çeker o dur soy ruhlara nakkaþ.
Ankara,23.11.2009 Ý.K
Sosyal Medyada Paylaşın: