gün batýyordu gök yanmýþ bir köz gölgeler uzayýp kýsalýyor gizemli duygular suyun sessizliði kadardý boðazýn antik mavisi aþkýn soylu yüzü oysa aþk bana dargýn bu siyah mavi akþamda melankolik bir yalnýzlýk çarpýyor yüzüme poyrazýn yýrttýðý acýyý geçiyorum duygularýmýn solgun rengine acýyorum ah Ýstanbul sen suya girerken bile aþk geri dönüyordu ve gümüþ bir dolunay karanlýkla alay ediyordu …
Mustafa kaya 27.12.2008 / Çengelköy www.mustafakaya.net Sosyal Medyada Paylaşın:
e.mustafa kaya Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.