NEYLEYİM
Bilmeden takýldým, gönül aðýna,
Rüzgar deli dolu eser neyleyim.
Kargalar üþüþmüþ üzüm baðýna,
Baðrýmý kor ateþ yakar, neyleyim.
Kaderin elinde esir olmuþum,
Hatýrým soran yok, öksüz kalmýþým,
Kuzumu gurbete yalnýz salmýþým,
Aðlarým gözyaþý döker neyleyim.
Yoksulluk yakamý býrakmaz oldu,
Aðardý saçlarým, sararýp soldu,
Yüreðime hüznün ateþi doldu,
Kalbimi yerinden söker neyleyim.
Kaygýlar üzüntü taþýr yarýna,
Yakýver özümü ecel narýna,
Ýnsafsýz acýyý atýp karýna,
Dalýmý, belimi büker neyleyim.
Attýðým taþ bulmaz oldu yerini,
Mezar gibi açar, eþer derini,
Kendime uygun dost bulsam birini,
Ýçime acýlar çöker neyleyim.
Ahmedi’yem yalnýz kalmýþ aðlarsýn,
Aðýtla, fiðanla sözün baðlarsýn,
Azgýn akan sular gibi çaðlarsýn,
Güz gelince yaprak döker neyleyim.
Ahmet Sargýn
......................................
Kuzum Nur Banu Konya Selçuk Ünviversitesi
Ýletiþim Fakültesinde okuyor
Onu Konya’ya yalnýz yollayýnca içime bir hüzün çöktü
Oturup bu þiiri onun hatýrasýna yazdým...
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.