Be Kuzum !
Be Kuzum !
El içinde þerefimle gezerim,
Eðip de dalýmý, kýrma be kuzum.
Dost mudur, düþman mý bilip sezerim,
Büküp de kolumu, burma be kuzum.
Namus, þeref hakký yakýþýr bize,
Doðru sözlerimiz gelmesin dize,
Yakma içimizi nursuz, kem göze,
Gidip de þu soysuza, varma be kuzum.
Kimin nesidir o, nedir neylersin?
Deðmez insanlarla gönül eðlersin,
Neden bize durmaz yalan söylersin,
Alýp da yaban gülün, derme be kuzum.
Düþmanýmý sevindirip güldürme,
Ýyi niyetimi alýp öldürme,
Bir soysuza ekmeðimi böldürme,
Çýkýp da önünde durma, be be kuzum.
Büyüttüm seni, hep göz nurum diye,
Hayatýn kutsaldýr olmaz hediye,
Niye verelim ki, kime ne diye,
Salýp da kolunu verme be kuzum.
Anne- baba olur yavrusuna can,
Ölüme birlikte gitmeli insan,
Var mý senden baþka yalana kanan,
Üzüp de bizleri yorma be kuzum.
Ahmedi’yem þimdi acep neylerim,
Dermansýz derdimi kime söylerim,
Divanda sahipsiz kaldý beylerim,
Yaralý kalbimden vurma be kuzum.
Ahmet Sargýn
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.