Gitmek…

Gitmek…
Þöyle baþýný alýp tarifsiz yalnýzlýklara
Kayýp benliðimide alýp gitmek….
Bir an duraksayýp gözlerimi kapatýp
Akan kanýmý durdururmuþcasýna
Hiç yaþamýyormuþ gibi
Rüzgarýn uðultusuna gitmek…
Kalmakla gitmek arasýnda,
Çeliþkiyi yaþayan ayaklarýmý sürüye süreye,
Korkularýmý,
Hýrslarýmý,
Yüreðimin ince sýzýsýný alýpta gitmek..
Kaybettiklerime yetiþemeden,
Her þeyi Herkesi olduðu gibi kabul edip,
Çok þey söylemek isteyipte söyleyemeden
Her köþesine ruhumun sýçradýðý bu þehirden kaçarcasýna gitmek..
Hüzün iklimlerimin tortularýný geride býrakýp,
Hayatýn neresine düþeceðini bilmeden,
Gitmelerin Ulviliðini yaþaya yaþaya
Gitmek….
Sosyal Medyada Paylaşın: