Ömür dediðin nedir ki,
Ha varsýn ha yoksun,
Dün geldin bugün gidiyorsun,
Yaþam bitecek bunu iyi biliyorsun..
Ne umutlarým vardý yaþamda,
Ne kadar ne yaþadýn dünyada,
Öyle ya da böyle olsun dedin sonra,
Bak gidiyorsun dönülmez dünyaya..
Kimse bilmez ne zaman yok olacak,
O ak kefeni ne zaman giyecek,
Yakýndýr zaman adýna salalar verilecek,
Dostlarýn varsa omuzlarda taþýyacak…
Bir dua edenin olur eðer býraktýysan,
Dünyada ne yap neler yapacaksan,
El aman dinlemiyor okunurken ferman,
Bir gideceksin iþte orasý asýl vatan..
O zaman derler ardýndan nasýl bilirsiniz,
Söylerler kötü olanlarda iyi biliriz,
Ama içlerinden geçenleri bilmeyiz,
Kullarda birazcýk dualar beklemeliyiz..
Hani zengindin malýn mülkün vardý,
Yanýnda giderken onlar geride kaldý,
Seni taþýyan dört kiþilik saldý,
Onlar seni asýl evine kadar taþýyacaktý..
Söyle dillerin söylerse o an,
Geri gelinmiyor iþte o zaman,
Yazýlmýþ bir kere ferman,
Sonumuz bu neden inanmýyor insan..
Ýster inan ister inanma,
Gerçek bu dünyaya baðlanma,
Baki olacak o asýl mekânda,
Allah yargýlasýn tüm kullarýna..
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.