Kimisi Darende’den geldiðini söyledi,
Kimisi Birecik’in Ayran köyünden dedi.
Bir vakit odalarda, köyde misâfir oldu,
Çörekçi’nin boþ eve sonunda karar kýldý.
Adýný hiç unutmam Cemþid derlerdi ona,
Lâkabýyla anýlýp terfi etti Yaban’a.
Gümüþ yüzük, tepelik el iþleri yapardý,
Ýnce uzundu boyu azýcýk da çapardý.
Gelinlik kýzlar gelir gümüþ cebe ýsmarlar,
Býçak yarasý yüzde kara gözleri parlar.
Gümüþ külçelerini bir potada kaynatýr,
Döktüðü yüzükleri birer birer parlatýr.
Tandýrdan bozma ocak böyle ateþ görmedi,
Körüðün feryâdýný kimse gelip sormadý.
Yarým somun ekmeði birazcýk da çökelek,
Götürürdüm yanýna sevinirdi gülerek.
Ýs tutmuþ çaydanlýðý hep dururdu ocakta,
Demlenmiþ kekik çayý hoþ olurdu sýcakta.
Bir köþeye oturur merak edip bakardým,
Bazen de körük çeker ocaðýný yakardým.
Tabakasýný açýp tütününü sarardý,
Bir nefes çekip dalar, sanki bir þey arardý.
Sevdiklerinden ayrý ömürden gün düþerdi,
Belli ki bir derdi var hasbelkader beþerdi.
Çalýþýp çabalarken günler su gibi aktý,
Genç kýzlar kollarýna gümüþ cebeler taktý.
Baharýn geliþiyle karlar eriyip coþtu,
Çörekçi’nin eviyse ne yazýk ki bomboþtu.
Birgün önce toplanýp ayrýlmýþ Yaban bizden,
Hatýralar dillenip saklanamadý sizden.
.......................................................Kardelen26
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.