Ani bir korkuyla uyanmak
Ve þükrederek geri uyumak var ya
Yitirdim ben o anlarý…
Yokluðuna mý þükredeyim,
Unut beni demene mi?
Aldým gittim benliðimi ben de
Götürüp attým þu yârdan aþaðý…
O kadar arsýz ki
Ne laftan anlýyor
Ne dayaktan…
Körebe oynuyor sanki
Gözleri baðlý
Ve senden baþkasýný düþlemiyor,
El yordamýyla seni arýyor her yerde
Sanýyor ki sobe dediði her beden
Sensin… sen!
Durup durup adýný hatýrlýyorum,
Seni sayýklýyormuþum geceler boyu;
Yokluðunun ölümünü yaþýyor ruhum gizlice,
Bulut bulut kümeleniyor gözlerimde
Fýrtýnasýz gözyaþlarým
Ve ben hâlâ inkar ediyorum
Ýçimde salýnan acýný...
Unutmalara saldým kendimi
Dað olup yükseliyorum
Irmaklarla uzaklaþýyorum
Rüzgarlarla kaçýyorum da
Her nereye gidersem gideyim
Sensizliðimden kaçamýyorum…
Bu nasýl bir acý ki
Kesik bir bilek gibi kanýyor
Sýzlata sýzlata benliðimi…
Bu nasýl bir yokluk ki
Ölümle yarýþýyor…
Bir taþ alsam
Bassam baðrýma
Soðutur mu ki özümün harýný
Ya da alsam o taþý
Ayýrsam þu köþeye
Saklasam da
Yapsalar bana mezar taþý,
Anlatsa sonra bana
Yaþama dair anýlarýmý
Ýster acý olsun
Ýster acýdan da acý…
Geçen gün duydum ki
Herkes doðum gününü kutluyor…
Dalýp gittim doðduðun ana,
Analarýn en güzelinin kucaðýnda
Bir bebeðin gülüþüyle kokladým seni
Ve mutlu yýllar diledim
Hazanýn seherinde...
Boþ ver
Sen binler yaþa da
Ayrý olsun kollarým,
Uzak dursun ellerim,
Göremesin gözlerim…
Sen vur sazýn tellerine,
Bulut bulut olmasýn gözlerin,
Dualarýn giziyle
Dur hep dimdik ayakta
Ve …
Neyse…
Boþ ver
Zor oluyor
Sana
Mutluluk dilemek
Baþka yürekle…
Hadi
Kal saðlýcakla.
09.10.2009
SERAP HOCA