Özlem sarmalýnda dört yaným duvar,
Kim anlar, kim dinler garip gönlümü ?
Böylesi karamsar olmazdým ey yâr,
Görseydim bir anlýk o gül yüzünü !
Alçaktan uçtun ya, geçmedin ele,
Önce yollar, sonra yýllar ýradý;
Varlýðýn sýr küpü, yokluðun çile,
Anladým, kayýpsýn kendine bile !
Bu yüzden kalmadý bak tadým, tuzum !
Düþüncem çözüldü, hislerim bozum,
Ortak bestemizin ilhâmý tutsak,
Benimse mýzraba dargýndýr sazým.
Ýnsan bu kadar da kenar durur mu,
Candan sevenine, gönüllüsüne ?
Rüyâlardan bile gizlenir oldun,
Kim dayanýr aþkýn bu türlüsüne ?
Eyy buzlu camlarýn silik gölgesi,
Hatýrla doðuþtan kalp bilgisini !
Taa yürekten gör, gözetle, incitme,
Bir sevenin varsa, saf sevgisini !
Bil ki, bu cihanda bütün varlýðýn,
Yoruma sýðmayan bahtiyârlýðýn,
Bu muhabbet, bu has duygu, bu ilgi,
Bu sevgidir, bu sevgidir, bu sevgi !
YUSUF BÝLGE
19.02.1992 - Çamlýca